Έπαρχος Ιλλυρικού (Πέτρος Νοϊτσης)
Ανώτατος αξιωματούχος, διοικητής μιας από τις τέσσερις υπαρχίες ή επαρχότητες (διοικητικές περιφέρειες) κατά τη διάρκεια της πρωτοβυζαντινής περιόδου. Η επαρχότητα Ιλλυρικού περιελάμβανε δύο διοικήσεις, της Δακίας και της Μακεδονίας με έδρα τη Θεσσαλονίκη.
Το αξίωμα των επάρχων ήταν το υψηλότερο μετά του αυτοκράτορα στην κρατική ιεραρχία. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Α΄ θέλοντας να τους κάνει λιγότερο επικίνδυνους για την κεντρική εξουσία, περιόρισε τη δύναμη τους και τους κατέστησε καθαρά πολιτικούς άρχοντες. Έτσι, τους αφαίρεσε κάθε στρατιωτική αρμοδιότητα καθώς και το δικαίωμα να είναι τακτικά μέλη του ανώτατου αυτοκρατορικού συμβουλίου, του "Ιερού Κονσιστωρίου". Ωστόσο παρά τους περιορισμούς αυτούς, οι αρμοδιότητες των "Επάρχων" ήταν ευρύτατες και τους καθιστούσαν πραγματικούς αντιβασιλείς.
Συγκεκριμένα, ο Έπαρχος Ιλλυρικού είχε τα ακόλουθα καθήκοντα:
α) Είχε αρμοδιότητες ανώτατου δικαστή στην περιφέρειά του,με αστικές και ποινικές δικαιοδοσίες.
β) Όριζε την ημερομηνία παραπομπής σε δίκη όλων των προφυλακισμένων υποδίκων.
γ) Απαγόρευε την είσοδο στην πρωτεύουσά του ή στις συνοικίες ατόμων επικίνδυνων.
δ) Συμμετείχε στο αυτοκρατορικό δικαστήριο, το "Βασιλικόν Κριτήριον".
ε) Έλεγχε τους τραπεζίτες και φρόντιζε για την εξουδετέρωση των παραχαρακτών.
στ) Μεριμνούσε για την εφαρμογή του οικοδομικού οργανισμού και την τήρηση της προβλεπόμενης οικοδομικής γραμμής και απόστασης μεταξύ των ανεγειρομένων κτισμάτων.
ζ) Ήταν ο υπέρτατος κριτής επιτρόπων και κηδεμόνων.
η) Μεριμνούσε για την καθαριότητα και τον ευπρεπισμό της πόλης.
θ) Επιτηρούσε τη νόμιμη λειτουργία των πορνείων.
ι) Μεριμνούσε για τον ανεφοδιασμό σε τρόφιμα και αγαθά και έλεγχε την αγορά ώστε να αποφεύγεται η αισχροκέρδεια.Συγκεκριμένα στον εμπορικό τομέα, κανόνιζε το ύψος της παραγωγής, έλεγχε τις τιμές, την ποιότητα και την ποσότητα των προς διάθεση εμπορευμάτων και γενικά κατεύθυνε την οικονομία της περιοχής του.
ια) Επιτηρούσε την εύρυθμη λειτουργία των συντεχνιακών οργανώσεων.
